Οι περισσότεροι άνθρωποι όταν σκέπτονται να ακολουθήσουν μια δίαιτα για να χάσουν βάρος, προβληματίζονται για το αν θα καταφέρουν να πετύχουν τον στόχο τους, καθώς ο καθένας τους επηρεάζεται από διάφορους παράγοντες.
Άλλοι ξεφεύγουν στα γλυκά, άλλοι στην ποσότητα φαγητού. Άλλοι στο γρήγορο και έτοιμο φαγητό (fast food) και άλλοι στο τσιμπολόγημα. Το τελευταίο είναι ένα βασικό αίτιο στην προσθήκη κιλών στην πλειοψηφία του κόσμου.
Αρχικά, να αναφερθώ στη λέξη «δίαιτα», που πρέπει όλοι να βγάλουμε από το μυαλό μας. Δηλαδή ότι για να χάσουμε βάρος θα πρέπει να κάνουμε δίαιτα.
Η σωστή φράση είναι: ξεκινάω ένα πρόγραμμα σωστής διατροφής, το οποίο δε θα μου στερεί τίποτα. Θα μπορώ να τρώω από όλα και να γίνει η καθημερινότητα μου ,ο τρόπος ζωής μου!
Αυτό το λέμε γιατί, οι δίαιτες σαν όρος, παραπέμπουν σε κάτι αυστηρό, περιοριστικό, στερητικό. Συνήθως όλα αυτά οδηγούν στο τσιμπολόγημα, γιατί ο οργανισμός δεν αισθάνεται πλήρης. Δε νιώθει χορτάτος, του λείπουν πράγματα και έτσι ο νους είναι συνέχεια στο φαγητό.
Τελικά, γίνεται να κοπεί το τσιμπολόγημα που τόσο μας απασχολεί όλους;
Η απάντηση είναι ,φυσικά και γίνεται!
Τρώγοντας μικρά και συχνά γεύματα (όσο κοινότυπο και αν ακούγεται). Σε συνδυασμό με την τήρηση σωστών συνδυασμών τω τροφών στα γεύματα, ώστε να δημιουργείται κορεσμός, να παράγεται σεροτονίνη, να νιώθουμε χορτάτοι και πλήρεις για να μειώνεται σταδιακά και η έντονη επιθυμία για τσιμπολόγημα, για κατανάλωση απλών υδατανθράκων, όπως λευκά ψωμιά, τυποποιημένα προϊόντα, μπισκότα, γλυκά, κ.α.
Αν αφήσουμε να περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να φάμε κάτι, δηλαδή πάνω από 4 ώρες, πέφτει το ζάχαρο μας και θέλουμε να φάμε ότι βρούμε μπροστά μας.
Αυτός είναι ο κυριότερος λόγος του τσιμπολογήματος. Στην ουσία το πρόβλημα είναι ότι, δεν καθόμαστε να φάμε ένα πλήρες γεύμα στην ώρα που πρέπει. Κατά συνέπεια, αρχίζουμε και «τσιμπάμε» από ’δω και από’ κει για να ξεγελάσουμε την πείνα μας.
Επίσης, το να τρώμε με σωστούς συνδυασμούς, είναι ίσως και το πιο σημαντικό κομμάτι της καθημερινής μας διατροφής. Τρώγοντας από όλες τις κατηγορίες τροφών δημιουργείται κορεσμός, παράγεται σεροτονίνη που είναι «η ορμόνη της ευτυχίας» και τα χαμηλά της επίπεδα συνδέονται με υπερφαγία.
Συνήθως, όταν τα επίπεδα σεροτονίνης είναι χαμηλά, είναι αυξημένα τα επίπεδα της κορτιζόλης που είναι «η ορμόνη του στρες»
Όπως καταλαβαίνετε όλα είναι αλληλένδετα μεταξύ τους και τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ακόμα και το τσιμπολόγημα κρύβει μέσα του διάφορα αίτια.
Μην ξεχνάτε να πίνετε νερό και γενικώς να καταναλώνετε υγρά που δεν αφυδατώνουν τον οργανισμό. Πολλές φορές το μυαλό μπερδεύει τη δίψα με την πείνα!
